Zespół Aspergera

Ostatnimi czasy zaczęłam bardziej zagłębiać się w chorobę jaką jest autyzm, a ponieważ Asperger jest jednym ze spektrum autyzmu-łagodniejszym przypadkiem- zainteresowało mnie najbardziej. 
Poznałam osobę, która cierpi na zespół Aspergera. Co prawda nie znam jej w realnym świecie, jednakże dzięki niemu dowiedziałam się dosyć dużo o tejże chorobie. 

Jak już wspominałam zespół Aspergera jest jednym ze spektrum autyzmu, mówiąc dokładnie jest to całościowe zaburzenie rozwoju. 

Zaburzenie, to obejmuje przede wszystkim upośledzenie umiejętności społecznych, trudności w akceptowaniu zmian, ograniczoną elastyczność myślenia przy braku upośledzenia umysłowego oraz szczególnie pochłaniające, obsesyjne zainteresowania. 

Osoby cierpiące na Aspergera często nie potrafią odczytać czyichś emocji, najczęściej korzystają z wiedzy książkowej, tzn. na podstawie tego co wyczytali o tym jak człowiek okazuje którąś z emocji są w stanie mniej więcej określić czy osoba się cieszy, smuci czy jest zła.
Co nie zmienia faktu, że jest to dla nich trudne, więc możliwe, że gdybyś siedział wściekły przed taką osobą, to ona mogłaby zacząć się śmiać, ale nie jest to na złość tobie, ona po prostu źle odczytała to co aktualnie czujesz. 
Mają trudności w akceptowaniu zmian, tzn. jeżeli często np. w szkole zmienia się plan lekcji, to osoby te mają trudności z dostosowaniem się do niego. Trudno im przyjąć do wiadomości, ze coś się zmienia, jednakże w końcu to pojmują. 
Jeśli chodzi o pochłanianie i obsesyjne zainteresowanie czymś, to ma to swoje plusy, dlaczego? osoby te zazwyczaj są bardzo inteligentne, posiadają ogromną wiedzę na temat tego czym się interesują. Jeżeli kiedykolwiek spotkasz kogoś kto jest autystą i ona będzie opowiadała o swoich zainteresowaniach, mówiła np. na temat fizyki, gwiazd, chemii itp. To po prostu wysłuchaj taką osobę. Dla niej ważne jest, to aby dzielić się swoją wiedzą z innymi. Wystarczy, że ją wysłuchasz, a ona uzna cię za przyjaciela.
Wbrew temu co myśli większość ludzi osoby te wcale nie muszą uczęszczać do szkoły specjalnej, ponieważ większość z nich radzi sobie dobrze w szkole normalnej, choć mają problemy z nauczeniem się tematów, które w ogóle ich nie interesują, a także często uchodzą za aroganckich w stosunku do nauczyciela. Oczywiście najlepiej poinformować nauczyciela, że dziecko cierpi na takie zaburzenie, a ominie je dostawanie uwag, na które nie zasłużyło i nauczyciel będzie mniej wymagający, surowy i bardziej wyrozumiały. 
Ważnym jest, aby NIE śmiać się z takiej osoby i NIE krzyczeć na nią. Często osoby takie boją się krzyku, awantur i często są nieakceptowane przez rówieśników, a nawet własnych rodziców. 

Czym się różni Zespół Aspergera od autyzmu dziecięcego? 
Rozwój mowy oraz rozwój poznawczy przebiega bardziej prawidłowo niż w przypadku autyzmu dziecięcego. Głównymi kryteriami różnicującymi zespół Aspergera od głębokiego autyzmu są brak opóźnienia rozwoju mowy i innych istotnych jej zaburzeń uniemożliwiających logiczną komunikację, prawidłowy rozwój poznawczy. 

Ludzie z tym zaburzeniem przypominają osoby z autyzmem dziecięcy, ponieważ od wczesnego dzieciństwa występuje u nich ten sam rodzaj upośledzeń, jednakże w w dużo łagodniejszej postaci. 
W stosunku do głębokiego autyzmu wyróżniają się o wiele bardziej prawidłowym rozwojem mowy i adaptacją społeczną, a z powodu swych zainteresowań łagodniejsze przypadki częściej uchodzą za ekscentryków niż ludzi z zaburzeniami osobowości. 

Kryteria pomagające odróżnić zespół Aspergera od zaburzeń osobowości lub emocji:

1. zaburzenia interakcji społecznej, nieumiejętność lub brak chęci współpracy w grupie,
2. zaburzenia mowy i języka (opóźniony rozwój, powierzchownie perfekcyjny język ekspresyjny, sztywna i pedantyczna mowa, nietypowa prozodia i charakterystyka głosu, uszkodzenie zdolności rozumienia języka – przede wszystkim znaczeń przenośnych i ukrytych)
3. zawężone, specjalistyczne zainteresowania, połączone czasem z obsesyjnym zainteresowaniem jedną dziedziną,
4. zachowania powtarzalne, rutynowe, niezmienne,
5. trudności w komunikacji niewerbalnej (ograniczone gesty, skąpa ekspresja twarzy, dystans fizyczny, zachwianie rozumienia bliskości do innej osoby, kłopoty z kontaktem wzrokowym),
6. niezdarność ruchowa (nie zawsze).

Aby stwierdzić ZA muszą być spełniona chociaż trzy z powyższych kryteriów. 

Ważne informacje:

• Mianem zespołu Aspergera określa się łagodniejsze przypadki spośród spektrum autyzmu, dotyczące przede wszystkim zaburzeń funkcjonalnych.  Podobnie jak wszystkie inne przypadki tego spektrum jest to zaburzenie rozwoju o podłożu neurologicznym, którego przyczyny na ogół nie są znane.
• Jest to obecnie nieuleczalne schorzenie trwające przez całe życie od okresu niemowlęcego do późnej dorosłości.
• Ze względu na niewielkie nasilenie zaburzeń, ZA rzadko bywa diagnozowany przed rozpoczęciem nauki w szkole, gdzie najczęściej ujawniają się problemy dziecka z umiejętnościami interpersonalnymi i życiem towarzyskim. 
• Najbardziej typowe objawy występują w młodym wieku, później w miarę kształtowania się indywidualnych cech mogą się zmieniać, zanikać (rzadko nawet całkowicie), często zaciemniając obraz zaburzenia, dlatego rozpoznanie w dorosłym wieku jest jeszcze trudniejsze niż w dzieciństwie i wymaga przeprowadzenia szczegółowych badań.
• Chociaż zespół Aspergera jest częściej spotykany niż autyzm dziecięcy, nadal jest rzadko rozpoznawany, a wiedza wielu specjalistów (między innymi w Polsce) o tym zaburzeniu jest znikoma. Problem pogłębia fakt, że kryteria autyzmu i ZA są nieostre i w indywidualnych przypadkach może być bardzo trudno określić z jakim zaburzeniem mamy do czynienia

Przyczyny:

• Choroba często jest dziedziczona po kimś z rodziny. 

Przekazywana jest nie tyle podatność na autyzm, ile skłonność do wystąpienia spektrum zaburzeń: trudności przystosowania, cech osobowości, czy innych psychoz

• wiek ojca od 40 i więcej lat zwiększa ryzyko zachorowalności na autyzm
• urazy okołoporodowe
• uszkodzenia centralnego układu nerwowego
• toksoplazmoza (wrodzona)
• dziecięce porażenie mózgowe
• poważne infekcje

"Mimo że rodzice mogą zauważyć pierwsze objawy autyzmu u swojego dziecka po pierwszych rutynowych szczepieniach, a obawy niektórych doprowadziły do zmniejszenia częstości stosowania szczepień u dzieci (a w związku z tym zwiększenia prawdopodobieństwa epidemii odry), nie ma dowodów naukowych wskazujących na związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy stosowaniem szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce, a występowaniem autyzmu, a także nie ma naukowych dowodów na to, że Thiomersal (w USA znany jako Thimerosal) występujący w szczepionkach może przyczynić się do wystąpienia autyzmu"

Zaburzenia współwystępujące:

1. ADHD (zaburzenie to w 35% pokrywa się z zespołem Aspergera)
2. zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne
3. bezsenność
4.  tiki
5. stereotypie ruchowe
6. wyostrzenie zmysłów: dotyku, powonienia, słuchu
7. światłowstręt niepowiązany z chorobami oczu^[
8. inne

Anoreksja

Czasem czujesz się źle? Czujesz się nieakceptowany przez kolegów, koleżanki, a nawet samą siebie? Czujesz się inna, gruba,brzydka? widzisz siebie całkiem inaczej niż wyglądasz naprawdę? Przechodzisz na diety, ćwiczysz, urządzasz sobie głodówki, nie jesz, nie mówisz o jedzeniu, a nawet starasz się o nim nie myśleć? 
Jest mi bardzo przykro z tego powodu. Jeżeli czujesz się nieakceptowana, jeżeli myślisz, że powinnaś się zmienić dla innych, to jesteś w błędzie. Pamiętaj, że ludzie, którzy cię obrażają i dają do zrozumienia, że wyglądasz źle, to tylko zazdrośni imbecyle. Jeżeli szkalują cię i próbują wmówić, że jesteś zła to pamiętaj, że to nie z tobą jest coś nie tak, to oni mają coś nie po kolei w głowie. Normalni ludzie nie niszczą innych ludzi. Wyglądasz dobrze, jeżeli uważasz, że wyglądasz dobrze. Ludzie postrzegają cię tak jak o sobie mówisz. Jeżeli powiesz, że jesteś brzydka, to ludzie będą cię tak postrzegać. "Taka jaka jesteś, jesteś fajna. Nie musisz być idealna". 
Pamiętaj, że anoreksja rodzi się w twojej głowie i w twojej głowie może umrzeć. Anoreksja, to zaburzenie odżywiania, które polega na celowej utracie wagi. Teraz pomyśl, naprawdę chcesz wprowadzać siebie w taki stan? Z własnej woli chodzić po psychologach, psychiatrach, szpitalach? Z własnej woli wprowadzić się w chorobę przez, którą możesz umrzeć? W imię czego? Widocznych obojczyków, kości policzkowych czy widocznych żeber? Zwykły trening z Chodakowską już ci nie wystarczy? Musisz wyglądać jak chodząca śmierć? 
Blogi, konta askowe, grupy na facebook'u i inne tego typu rzeczy, które promują anoreksje jako coś wspaniałego, ludzie, którzy gloryfikują jakiekolwiek zaburzenia, to po prostu persony cierpiące na choroby, które próbują w jakiś sposób usprawiedliwiać i namawiać do tego innych czasem nawet nieświadomie.
Anoreksje cechuję szybko postępujące wyniszczenie organizmu, które zazwyczaj powoduje nieodwracalne zmiany. Wiesz, że anoreksja w ok. 10% przypadków doprowadza do śmierci? Uważasz, że to mało, ze ciebie to nie dotyczy, bo przecież to tylko 10%, ale niestety cię rozczaruję. Możesz być jedną z tych 10% 
Możesz stracić życie, ponieważ będziesz dążyć do ideału, który istnieje w twojej głowie, tylko w twojej głowie. Nie ma na świecie ideałów. Jeżeli zaakceptujesz samą siebie osiągniesz naprawdę wiele. Bo najważniejsze jest to co Ty myślisz o sobie, a nie to co myśli o tobie Weronika z klasy. 

Na anoreksje chorują zazwyczaj ludzie w przedziale wiekowym 14-18 lat. 

Przyczyny anoreksji: 

1. Usiłowanie kontrolowania własnego świata.
2. Potrzeba wewnętrznej czystości lub perfekcjonizm
3. Niska samoocena 
4. Poczucie beznadziejności, Brak wiary w siebie.
5. Zaburzone postrzeganie obrazu własnego ciała.
6. Lęk przed dorosłością lub dojrzewaniem.
7. Potrzeba bycia idealnym w oczach innych ludzi i siebie.

Jak można rozpoznać anoreksję: 

• Czujesz strach przed przybraniem na wadze lub otyłością. Boisz się przytyć nawet wtedy kiedy masz niedowagę. 
• Nie chcesz utrzymać wagi w granicach normy dla swojego wieku i wzrostu. 
• Twoje BMI jest równe lub mniejsze niż 17,5
• Nieprawidłowo ocenia wagę własnego ciała, wymiary i sylwetkę. 
• Lekceważysz skutki nagłego spadku wagi
• Spożywasz posiłki w samotności, ponieważ wstydzisz się robić to w obecności innych.
• Kłamiesz o ilości zjedzonych posiłków.
• Główny temat rozmowy z tobą to jedzenie, kalorie, zawartość tłuszczu w produktach i diety.

Istnieją dwa typy anoreksji:

• Typ restrykcyjny

Charakteryzuje się tym, że chory ogranicza przyjmowanie pokarmu do bardzo niewielkich ilości i nieregularnie stosuje środki przeczyszczające. 

• Typ bulimiczny

Chory, choć zazwyczaj ogranicza ilość przyjmowanego pokarmu, regularnie miewa okresy przejadania się lub prowokowania wymiotów i nadużywania leków przeczyszczających i moczopędnych. Stosowane metody zwykle prowadzą do biochemicznych zaburzeń oraz zakłóceń czynności pewnych układów i narządów, a także są zagrożeniem dla życia. 

Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na anoreksje:

• Wyniszczenie
• bradykardia
• niskie ciśnienie krwi
• wzdęcia
• zaparcia
• obrzęki dłoni i stóp
• sucha, łuszcząca się skóra
• meszek na twarzy i ciele
• znaczna utrata włosów
• zimne dłonie
• nadmierne pocenie się stóp
• anemia
• brak miesiączki lub wydłużone okresy miedzy menstruacjami 
• drażliwość
• dezorientacja, zakłopotanie
• izolowanie się od otoczenia
• bezsenność
• zachowania obsesyjno- kompulsywne
• krótki oddech
• częsty ból głowy
• zawroty głowy
• omdlenia
• podkrążone oczy 
• bladość skóry

Anoreksja, jest zaburzeniem, w które jak już wpadniesz, to jest bardzo trudno wyjść. Nie wiem co tobą kieruje. Nie wiem nawet czy czytając to jesteś świadoma swej choroby. Nie wiem czy jesteś chora. Wiem tylko tyle, że chcę ci uświadomić, to jak bardzo złą drogą jest wychudzenie siebie i próba zrobienia z siebie czegoś co nie jest piękne. Piękna jesteś taka jaka jesteś.

TO NIE JEST PIĘKNE!

TO JEST PIĘKNE :D

Jeżeli chcesz schudnąć to idź na siłownie, poćwicz z Chodakowską, ale nie przesadzaj. Wszystko dla ludzi, ale z umiarem. To czy będziesz szczupła, czy wychudzona zależy tylko od ciebie, bo bycie szczupłym, a bycie chudym, wychudzonym to całkiem dwa różne pojęcia :) 

Świadomy sen

Sny, coś co ma każdy z nas, coś co może być piękne, ale też okropne. Sny mogą doprowadzać do łez, bo każdy kiedyś obudził się ze łzami w oczach, racja? mogą wzbudzać w nas strach. Sny bardzo często odzwierciedlają nasze uczucia, emocje, pragnienia, strach. Sny są symbolami, mają swoje znaczenie. Każdy chce śnić o rzeczach przyjemnych. Ponieważ chcemy śnić o tym co dla nas miłe często próbujemy wywołać świadomy sen.
Czym ten świadomy sen jest? To marzenie senne, które możemy kontrolować, możemy robić co chcemy, tworzyć co chcemy, spełniać swoje pragnienia, ponieważ mamy pełną świadomość tego, że śnimy.

Chwilowy świadomy sen możemy uzyskać bez żadnych wstępnych warunków.
Świadomego śnienia można się nauczyć. Dzięki specjalnym technikom osoba śpiąca może zorientować się, iż otaczająca ją rzeczywistość jest wyimaginowana. Jedną taką techniką jest technika z zegarkiem.
Polega ona na tym, że musisz wyrobić sobie nawyk patrzenia na zegarek przed snem i w trakcie snu, ponieważ w snach zegarki działają w kompletnie inny sposób, więc jeżeli spojrzysz na zegarek i będą tam niestworzone rzeczy, to już masz pewność, że śnisz.
Jest też dość dużo technik na wywołanie takiego snu, jednakże często jest to długotrwałe i wymaga naprawdę bardzo dużego skupienia.

Podam tutaj kilka technik, jednakże pamiętaj, że technika, która zadziała na twoją koleżankę wcale nie musi zadziałać na ciebie. Wspaniale by było gdybyś potrafił zapamiętać choć jeden sen zanim użyjesz, którejś z tych technik, jednak nie jest to konieczne, więc jeśli nie pamiętasz, to nie przejmuj się mówi się trudno i kocha się dalej.
1. Autosugestia
Ta technika opisuje jak używać autosugestii do wywoływania świadomych snów. Może być bardzo skuteczna dla ludzi podatnych na hipnozę, ale dla większości ludzi technika MILD będzie bardziej skuteczna.

Kiedy zapadasz w sen wmawiaj sobie, że będziesz miał tej nocy albo w niedalekiej przyszłości świadomy sen. Możesz użyć mantry (np. "Będe wiedział, że śnię") jeśli chcesz ale nie przesadzaj.

2. MILD

MILD (Mnemonic Induced Lucid Dreams)
Jest to, jak nazwa wskazuje, technika pamięciowa. Polega ona po prostu na zapamiętaniu zamiaru: "Następnym razem kiedy zasnę, będę pamiętał, żeby rozpoznać, że to sen." Spróbuj powtarzać to zdanie w czasie zasypiania. Możesz też wyobrażać sobie siebie w jakiejś scenie ze swoich snów, w której np. wykonujesz test rzeczywistości i uświadamiasz sobie, że jesteś we śnie.
Przy odpowiednim treningu i determinacji ta technika może dawać prawie 100-procentową skuteczność.

3.WILD

WILD (Wake Induced Lucid Dream)
Zazwyczaj przy zasypianiu tracimy na pewien czas świadomość, więc gdy pojawia się sen, bierzemy go za rzeczywistość. Technika WILD polega na bezpośrednim przejściu do fazy REM (snu), bez utraty świadomości. Jej skuteczność w dużym stopniu zależy od osoby - jednym może to nigdy nie wychodzić, innym udaje się bez żadnego treningu.

• Połóż się wygodnie na plecach, z rękami wzdłuż ciała i zamknij oczy. 
• Rozluźnij się - w tym celu możesz np. kolejno napinać i rozluźniać każdy mięsień ciała, aż do głowy. Potem staraj się w ogóle nie ruszać. 
• Oddychaj głęboko. Staraj się nie myśleć o niczym, skup się tylko na oddychaniu. Pomaga w tym liczenie oddechów. 
• Możliwe, że poczujesz coś w rodzaju mrowienia przechodzącego przez całe twoje ciało. Nie bój się - to tylko efekt tzw. sennego paraliżu, dzięki któremu twoje ruchy we śnie nie przekładają się na ruchy w rzeczywistości. Masz po prostu okazję świadomie obserwować jego działanie. 
• Po pewnym czasie możesz zacząć słyszeć różne dźwięki i widzieć dziwne wzory przed oczami - to tzw. hipnagogiczne halucynacje. Nie skupiaj się na nich. W końcu poczujesz szczególne uczucie. Wtedy przybliż jakiegoś hipnagoga myślami i w ten sposób wejdziesz do snu całkowicie świadomy.

4. WBTB

WBTB (Wake - Back to Bed)

Także metoda pomocnicza, zwykle stosowana z WILD lub MILD. Polega po prostu na obudzeniu się w środku nocy i, ewentualnie, zastosowaniu którejś z wyżej wymienionych metod. Daje to wiele korzyści:

• Twój mózg jest bardziej rozbudzony, dzięki czemu również we śnie będziesz bardziej "przytomny" i łatwiej będzie ci sobie uświadomić, że śnisz. Niektórzy po obudzeniu zalecają dłuższą (nawet półgodzinną) przerwę, ale nie rób jej, jeśli masz potem problemy z zaśnięciem.
• Masz szanse na wywołanie świadomego snu w kolejnej fazie REM. Każda kolejna faza jest dłuższa. Ponadto, jeśli budzisz się kilka razy, masz kilka razy większe szanse na świadomy sen.
• Tuż po obudzeniu wszystkie twoje mięśnie są rozluźnione, co bardzo pomaga przy metodzie WILD.
• Metoda WBTB pomaga przy zapamiętywaniu snów - możesz budzić się po kilku snach i zanotować każdy z nich.

Sen ludzki dzieli się na 90-minutowe cykle. Pod koniec każdego cyklu następuje faza REM, czyli faza, w której zazwyczaj śnimy. Każda kolejna faza REM jest dłuższa - na początku jest to kilkanaście minut, a po 12 godzinach snu nawet godzina. Aby nie tracić snów, najlepiej nastawiać budzik na koniec fazy REM - 4 i pół albo 6 godzin po zaśnięciu.
Możesz też, podobnie jak przy metodzie MILD, zasypiając powtarzać: "Obudzę się po każdym śnie".

5. VILD

(Visually Incubated Lucid Dream) - technika polegająca na wizualizacji snu.

• Tworzymy w głowie obraz snu, do którego dążymy (tzn.tworzymy scenerię, w której chcemy się znaleźć).
• Teraz musimy uzgodnić szczegóły (np. kolor ścian w pomieszczeniu, pogoda na zewnątrz i inne szczegóły). Musimy wyobrazić sobie każde odczucie (np. chłód bądź ciepło, zapach, powierzchnię rzeczy, której dotykamy).
• Następnie wizualizujemy sen całościowo.
• Kilka razy powtarzamy wizualizację i zasypiamy. Najlepiej gdy będzie to nasza ostatnia czynność i myśl przed zaśnięciem.

*Najważniejsze aby być w pełni skupionym i zaangażowanym.

6. CAT

Technika CAT (Cycle Adjustment Technique, ang. technika dostosowywania cyklu), to technika, która, podobnie jak WBTB, zmienia Twój cykl snu tak, abyś miał większe szanse na świadomy sen. Nie zaburza ona Twojego cyklu snu w dużym stopniu, dlatego może być ona stosowana przez cały czas. Jest też bardzo efektywna. Niestety wymaga kładzenia się spać codziennie o tej samej godzinie. Świadome sny możesz mieć tylko w niektóre dni. Aby korzystać z tej techniki, przez tydzień kładź się spać o tej samej godzinie, ale wstawaj 90 minut wcześniej. Spędzaj ten czas robiąc testy rzeczywistości co dwie, trzy minuty. Po tym okresie co kilka dni kładź się normalnie, będąc nastawionym na przeprowadzanie testów rzeczywistości po obudzeniu. Jednak tej nocy nie wstawaj wcześnie, a masz duże szanse na przeprowadzenie testu rzeczywistości w czasie Twojego snu.

Każda z tych technik ma swoje wady:

Autosugestia jest mniej efektywna niż inne techniki np. MILD, ale jest dla ludzi, którzy nie mają siły na próbowanie innych technik i są podatni na hipnozę.

MILD po pewnym czasie może stać się nudna no i jest dla ludzi, którzy mają pamięć do przyszłych zdarzeń. 

WILD może powodować niemiłe, przerażające doznania i jest trudna do opanowania. To jedna z tych, której opanowanie trwa troszkę dłużej niż dwie noce. 

WBTB zakłóca cykl snu, więc jeżeli nie przeszkadza ci częste budzenie się w ciągu nocy lub i tak często się budzisz, to możesz spróbować. 

VILD działa dobrze u jednych, ale źle u innych. Przez wizualizacje możesz zostać obudzonym. Jest dla ludzi, którzy posiadają dobre umiejętności wizualizacji.

CAT wymaga wczesnego budzenia się w niektóre dni. Możesz uzyskać tylko jeden świadomy sen w ciągu nocy (chociaż łatwo możesz zwiększyć częstotliwość za pomocą innych technik). Jest dla ludzi prowadzących regularny cykl snu. 

Oprócz tych metod jest jeszcze metoda tybetańska, która polega na uświadomieniu sobie, że wszystko co robisz, każde uczucie, każda radość, każdy smutek jest tylko snem. Rób tak najdłużej jak możesz. Którejś nocy w końcu doświadczysz świadomego snu!